W „Ruchu Filozoficznym” ukazał się właśnie artykuł autorstwa Igora Wysockiego i mojego zatytułowany Why Is the Criterion of Estoppel Empty?. Tekst można ściągnąć ze strony: https://apcz.umk.pl/RF/article/view/48779.
Stephan Kinsella wykorzystał swoją teorię dialogicznego estoppelu w dwóch celach: by uzasadnić libertariańskie prawa jednostkowe i by uzasadnić libertariańską teorię kary (a konkretnie jej część wskazującą, że sprawca przewinienia traci prawa względem ofiary w zakresie, w jakim je naruszył).
Łukasz Dominiak niedawno skrytykował pierwsze zastosowanie użycia teorii estoppelu, my zaś krytykujemy drugie.
W naszym przekonaniu nie jest prawdą, że sprawca przestępstwa, który zainicjował przemoc, nie może sensownie argumentować, że nie wolno zastosować przemocy względem niego, i argumentując w ten sposób, wcale nie popada w sprzeczność. Wszystko zależy od tego w imię jakiej zasady działał przestępca.
Tekst jest dość hermetyczny i techniczny, więc polecam go jedynie czytelnikom zainteresowanym teorią libertariańską i libertariańską teorią kary. Jeżeli kogoś interesuje ów temat, polecam rozpocząć od mojego tekstu o libertariańskiej teorii kary.